Caspar David Friedrich - jest jednym z ulubionych malarzy mojej starszej córci (obok Da'Vinci, Chełmońskiego, Gierymskiego, Michałowskiego, Alfonsa Muchy i jeszcze kilku innych o których co najwyżej słyszałam). W każdym razie o Friedrichu słyszałam od Ani i razem z nią (oraz dzięki niej) oglądałam jego charakterystyczne obazy.Dzisiaj natomiast jeden z tych obrazów omawiałyśmy z Agatka. W związku z nim, Aga napisała coś w rodzaju wiersza.
Daleko wpatrzona, w jasne fale błękitne
Zadumane spojrzenie błąka się po rzece
Oczy smutek zdradzają i samotności falę
Pochylona stoi wgapiona nadal w obraz
Który żyje w swoim świecie
Ciemne fugi, ciemne ściany
Dają charakter smutny
Gdyż w samotnej niedoli Karolina stoi.
Bardzo nastrojowe jest to malarstwo Friedricha.. i wiersz Agatki również. Gratulacje dla młodej poetki. Wolałabym co prawda słowo "wpatrzona" ale to już chyba kwestia wieku ;)))
OdpowiedzUsuńPozdrawiamy K.